Nie zgaduj jeśli nie wiesz...

  

 Nigdy nie będę Twoim ptakiem, 

Który rozkłada skrzydła z niewiedzy. . 

Choć, liście opadną z drzewa. .

 I wiatr rozbawi źdźbła trawy. .

 Nawet jeśli dachówka rozbije szybę. . 

Odłamki mnie nie zranią. . 

Ja wciąż będę trwać. 

Twoje spojrzenie nigdy nie pozbawi mnie serca.

  Możesz ukraść mi dusze i sny. . 

Pod złamaną gałęzią. . 

Głęboko pośród zgniłych liści i traw. 

Między powietrzem a trucizną. . 

Ja wciąż będę trać. . Bo jestem Kolibrem. . 

Wymazanym w palecie barw malarza. . 

W blasku księżyca. .

.Ale to nic w porównaniu z tym, że . JA, Wciąż będę TRWAĆ!

"Dwoje utrzyma sekret, jeśli jedno jest martwe."

 

Dziewczyna, choć bardzo młoda, była mężatką.

 Chłopiec, choć przystojny, stracił dla niej głowę. 

Dziewczyna spotkała się z chłopcem w miejscu dalekim i ustronnym, by powiedzieć mu, że ich przygoda, choć słodka, musi się skończyć.

 Odpowiedział, że nie, nigdy się nie skończy, bo zapisana jest w gwiazdach. 

Odparła, że może i tak było, ale widocznie gwiazdy się zmieniły. 

Chłopiec być może zapłakał, dziewczyna być może roześmiała się, najprawdopodobniej dlatego, że była bardzo zdenerwowana. 

Niezależnie jednak od powodu, roześmiała się w najgorszym możliwym momencie. 

Chłopiec podniósł kamień i rozbił nim jej głowę. 

Oprzytomniawszy zaś i zdawszy sobie sprawę z tego, co zrobił, usiadł, oparł się o skałę, położył na kolanach głowę kochanki i poderżnął sobie gardło, pod ciekawym spojrzeniem sroki, która przyglądała się im z sąsiedniego drzewa. 

 Umierając, ucałował kochankę. 

Znaleziono ich z ustami przywartymi do ust, na zawsze sklejonymi wyciekającą z ran krwią.