Chciałabym, aby ten wiersz był obejmującym Cię ramieniem,
kiedy dopadnie Cię alfabet smutku.
To pomyśl o dniach spędzonych ze mną.
Zawsze będę blisko Ciebie.
Nie mogę zamknąć serca przed Tobą, bo
Prawdziwa radość nie może być doceniona
bez poznania bólu i słodyczy.
Wierzę, że poranek osuszy łzy.
Przy zachodzie słońca i nad ranem,
będę o Tobie pamiętać.
Nazywaj mnie moim starym, dobrze znanym imieniem.
Bo w głębi serca..
Chciałabym, abyś mogła przenieść się w ten wiersz.
I może wtedy przestałabyś płakać.
Wiem, że nigdy nie będę w stanie
naprawdę Ci podziękować
za wszystkie lata ozdobione miłością,ale
pamiętaj, że smutek może zrobić z Ciebie nową osobę,
jeśli nie zabije Cię w trakcie tworzenia...
Wiersz dedykuję wszystkim Mamom (szczególnie Mojej) z Okazji Dnia Matki, bo w końcu
Matka jest JEDYNYM człowiekiem na świecie, który Cię pokochał, zanim Cię poznał.
.
