Trudno zrozumieć, co się w ciebie wlewa,
Takaś odmienna i takaś pierzchliwa,
Raześ mi frantem, a drugi raz szczyrą,
Raz przyjacielem, drugi raz przechyrą,
Raześ mi wierna, drugi raz mię zdradzisz,
Raz się pojednasz, drugi raz powadzisz.
Taka cię natura chciała wykształtować,
Że nie wiem,
jako z tobą postępować.
Boże,
żeś nie dał do serca okienka,
Żeby zrozumieć, jaka to Jagienka!
.
